De laatste loodjes

Die wegen het zwaarst is het gezegde, en dat geldt zeker op mijn werk. De laatste 2 à 3 weken van het jaar is het altijd erg druk en heb ik zelfs in de weekenden geen tijd om te vissen. Vandaag toch een gaatje in de agenda gevonden dus heerlijk een paar uurtjes samen met Quinten erop uit geweest.

Met de kerst heb ik van mijn zoon 2 mooie nieuwe kunstaasjes gekregen en deze waren volgens Quinten met vangstgarantie. Hieronder een foto van de 2 mooie pluggen.

De onderste zou vandaag al vis opleveren, maar daar later meer over.
Vanmorgen zijn Quinten en ik dus rond 10:00 uur richting de polder gereden om de laatste snoek van 2013 te gaan vangen. Daar aangekomen maken we een aantal worpen maar het blijft stil, maar je kent vast het gezegde wel: Snoekt en gij zult vinden. Dus snoeken doen we dan ook. Helaas blijft het angstvallig stil en midden in de polder is het ook best nog wel fris. Er waait (volgens Quinten) een koude wind en hij vraagt dan ook of we niet naar een stek kunnen waar we uit de wind staan. Daarnaast heeft hij ook last van koude tenen in zijn laarzen, dus we lopen dan maar richting de auto. We zijn inmiddels al zo'n 1,5 uur aan het vissen en we hebben nog geen stootje gehad. Eenmaal bij de auto aangekomen zie ik naast de auto nog een plek waar zeker snoek verscholen kan liggen. Ik zeg tegen Quinten dat ik daar nog een paar worpen maak, maar Quinten gaat alvast in de auto zitten. Als ik na 3 worpen denk dat ik een laatste worp maak voordat ik in de auto stap zie ik vanuit de kant de snoek richting mijn plug schieten en grijpt deze voluit. Als ik aansla is het raak, het water ontploft en ik sta dus met een kromme hengel in mijn handen. Tijdens de dril roep ik Quinten die inmiddels zijn laarzen heeft ingeruild voor zijn pantoffels. Als hij aan komt rennen loopt hij dus met zijn pantoffels dwars door de blubber en natte zooi heen. Na de dril pak ik de vis in de nek en onthaak deze. Dan is het natuurlijk tijd voor een fotomomentje.

Ook moet de kop van Quinten nog even op de foto gezet worden, en zoals jullie kunnen zien past daar wel een visje in.

De snoek is slecht 57cm, maar we hebben er in ieder geval één gevangen vandaag.

Hierna zijn we richting Parkwijk gereden en hebben daar nog een uurtje gevist, ook hier waren de snoeken vandaag niet thuis. Wat het nadeel van het vissen in de stad is, is dat er overal enorme bergen met hondenstront liggen. Op de plek waar we aan het vissen waren loopt de kant ook nog erg schuin af en één keer gleed ik een aardig stukje richting het water door zo'n hondendrol. Maar ik heb ooit eens ergens gehoord dat in de stront staan geluk betekend, dus ik heb vandaag een aardige dosis geluk opgeslagen. Ook Quinten liet zich niet onbetuigd, na het vissen in Parkwijk zijn we naar een andere stek gereden. Daar eenmaal aan het vissen geslagen staat Quinten langs de kant te vissen als plotseling een stuk grond waar hij op stond verzakt (waarschijnlijk door de regen van afgelopen periode) hij verliest zijn evenwicht en valt naar achteren op nog geen 3cm van een dikke hondendrol af. Helaas weten we op deze stek ook geen vis meer te vangen en besluiten we maar om naar huis te gaan.

In het jaar 2013 hebben Quinten en ik totaal 59 snoeken gevangen. Dat zou voor veel roofvissers niet veel lijken, maar als je weet dat we in 2012 maar 16 snoeken hebben gevangen, zijn we toch aardig vooruit gegaan. Als we deze stijgende lijn in 2014 door kunnen zetten kunnen de snoeken hun borst nat maken.

Alvast voor iedereen een prettige jaarwisseling en natuurlijk een goed en gezond 2014.

Tot een volgend avontuur in 2014....

Vissen na de Sinterklaasstorm

Vandaag stond al een lang geleden afgesproken visdag op de agenda. Enkele weken geleden bleek namelijk dat dit zo goed als zeker het laatste "vrije" weekend is, dus er moest gevist worden.

Vandaag had ik afgesproken met Robbert-Jan, maar het zou een taai dagje worden. Aangekomen op de stek is het water erg troebel en drijft er bovendien enorm veel vuil in het water. Tijdens de storm van afgelopen 5 december (ook wel sinterklaasstorm genoemd) zijn er ook veel takken en bladeren het water in gewaaid welke natuurlijk altijd aan je kunstaas moeten blijven hangen.

Ik begin maar eens met de oude vertrouwde rapper en na een tijdje zie ik wat speldaas wegschieten onder een overhangende boom iets verderop. Daar moet ik dus wezen denk ik op dat moment, maar na een 10-tal worpen is er nog steeds geen snoek. Dan moet ik het verderop maar gaan proberen. Ik blijf fanatiek doorwerpen langs hele bossen takken welke in het water drijven, onder bruggen en verder alles wat onder water staat, maar het blijft stil. Aangezien het water echt verschrikkelijk troebel is besluit ik om er een triple devil aan te hangen in de kleur redhead. Dat witte in samenwerking met rood en de luide ratel moet toch opvallen in deze koffiesloten. Bij de eerste worp zie ik ineens dat ik niet alleen ben aan de waterkant, maar dat er een aantal nieuwsgierige dames mijn kant op staan te kijken vlak aan de overkant van de sloot.

Na een aantal worpen wordt de triple devil uiteindelijk gegrepen. Na een korte dril ligt deze mooie snoek voor de kant om gepakt te worden. Ik besluit om nog even een foto te maken voordat ik haar de kant ophaal.

Na de foto beseft de snoek pas dat er iets niet in de haak is (klopt, ze hing er zelf aan). Ze begint me daar toch een stampij te maken in het water zeg. Ze springt zelfs nog 2x uit het water en maakt daarna nog een mooie deathroll. Uiteindelijk geeft ze zich alsnog gewonnen en kan ik de snoek in de kieuw pakken. Het onthaken gaat vrij makkelijk en er komen gelukkig 2 hardlopers aan die wel even een foto willen maken.

Na de foto gaat het meetlint er even langs en deze geeft aan dat deze snoek 69cm. lang is. Hierna maak ik zelf nog even een foto aangezien je nooit weet hoe een ander de foto maakt, en deze voor hetzelfde geld mislukt is.

Kort daarna komt Robbert-Jan aanrijden en we maken eerst even een gezellig babbeltje en daarna moet er natuurlijk gevist gaan worden. Wat we ook proberen, het blijft stil. Als ik op een gegeven moment achterom kijk zie ik dat Robbert-Jan een andere vismaat heeft gevonden, namelijk een rode kat. Dit beestje blijft hem nog een hele tijd volgen, maar op een gegeven moment gaat de kat/poes zijn/haar eigen weg. Tot op dat moment is en blijft het rustig in het water. Als ik kijk hoe laat het is zie ik dat het al bijna tijd is om weer richting huis te rijden, maar dan hoor ik Robbert-Jan ineens roepen dat hij beet heeft. Als ik dichterbij kom zie ik dat de spanning ineens van de hengel af is en de snoek heeft de plug van Robbert-Jan helaas weten te lossen.

Na nog een aantal vruchteloze pogingen besluit ik dat het tijd is om richting huis te gaan. Robbert-Jan was wat later dus hij besluit om het nog even op een andere stek te gaan proberen. Eenmaal thuis krijg ik een whatsapp bericht dat hij er toch nog een heeft weten te strikken vandaag.

 
Het was weer een gezellige dag maar moeizame qua vangsten, maar we moeten dit snel nog een keer overdoen.

Tot een volgend avontuur

 

Vooral doorrrgaaan

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal/sprookje/avontuur hier heb neergezet. Er was dan ook niets om over te schrijven. Ik ben wel een aantal keren gaan vissen, maar heb telkens achter het net gevist.

Afgelopen zondag zou er eigenlijk niet gevist worden, maar helaas was mijn vriendin ziek en ging haar cursus bloemschikken niet door. Dat kwam voor mij wel weer goed uit, want ik kon mooi gaan vissen. Eenmaal bij de eerste stek aangekomen heb ik al het gevoel dat het hier niets gaat worden vandaag. Uiteraard toch nog een kleine 45 minuten staan werpen met allerlei soorten kunstaas, maar het ging hem daar niet worden. Uiteindelijk maar verkast naar een andere stek waar meestal wel iets te vangen is. Daar aangekomen begin ik te werpen en na een tijdje zie ik een snoek jagen. Aan de klappen op het water te horen/zien is dit geen kleintje. Ik haal alles uit de kast, maar deze snoek laat zich niet foppen. Ik besluit om mijn geluk verderop te gaan zoeken en loop al vissend verder. Plotseling zie ik een snoek vlak achter mijn witte MaTo langs schieten. Ik besluit om deze na de misser zo snel als mogelijk binnen te draaien zodat ik deze nog een keer langs de snoek kan vissen. Helaas draaide ik zo snel dat de snoek, die dus achter de bait aangekomen was, de bait voor de 2e keer miste. Daarna liet ook deze snoek zich niet meer zien. Terwijl ik aan het vissen ben gaat mijn telefoon, het is mijn zoon Quinten. Hij vraagt waar ik aan het vissen ben want dan komt hij er wel naartoe op de fiets. Aangezien het een aardig eind fietsen is besluit ik om naar een andere stek te rijden waar hij dan op de fiets naartoe komt. Daar aangekomen heb ik na een aantal worpen dan toch vis aan de haak, al had ik deze liever overgeslagen.

Helaas is er afgelopen zondag dus geen snoek gevangen.

Vandaag was er de mogelijkheid om even te vissen en deze mogelijkheid werd dan ook benut. Het was dezelfde stek als waar bovenstaand monster afgelopen zondag is gevangen.

Ik heb vandaag de jerkbaithengel thuis gelaten en heb de oude vertrouwde spinhengel weer eens meegenomen naar de waterkant. Daarbij heb ik 3 verschillende aasjes meegenomen (1x spinner, 1x streamer en 1x de soft 4play). Na een tijdje met de spinner geworpen te hebben besluit ik om de soft 4play aan de speld te hangen. Na een aantal worpen zie ik ineens verschrikkelijk veel klein speldaas wegschieten. In eerste instantie denk ik nog dat ze geschrokken zijn van mijn 4play, maar 2 worpen verder wordt deze ineens gegrepen. En met gegrepen, bedoel ik ook echt gegrepen. De soft 4play is helemaal verdwenen inclusief een stuk onderlijn. En daarom lieve mensen is een staaldraadje nou zo belangrijk!!!

Na het onthaken, wat gelukkig vrij makkelijk gaat ivm een enkele dreg, stopt het meetlint op 65cm.
Nog even snel een fotootje maken en de vis mag weer achter het speldaas aan.

Hierna de omgeving verder afgevist, maar geen resultaat. Er lag op sommige stukken zelfs een heel dun laagje ijs, wat ik dus niet had verwacht.
Op de terugweg de boel nog maar eens afwerpen om te kijken of ik er niet 1 overgeslagen heb. Op bijna precies dezelfde plek als waar ik bovenstaande vis had gevangen duikt er weer een snoek bovenop. Even denk ik dat het misschien wel dezelfde vis is, maar als ze dichterbij komt is deze een stukje groter. Ik schat deze vis ergens in de 70cm. En ik zeg met nadruk schat!
Als ze is uitgedrild zie ik dat ik op een plek sta waar enorm veel modder ligt en ik wil haar een paar meter verderop landen om de kans op uitglijden te verminderen. als ik de vis iets door het water sleep schud ze nog een laatste keer met haar kop en lost de enkele dreg van de 4play.

Helaas, pindakaas zal ik maar zeggen. Ik heb vandaag weer erg genoten en ook van de spinhengel heb ik veel plezier gehad. Deze buigt toch wel erg mooi door als je een snoek hebt van 65cm.

Tot een volgend avontuur.

Na regen komt zonneschijn, of toch niet?

Vanmorgen de hengel en de tas met kunstaas de auto ingeslingerd en richting de waterkant gereden. Het thuisfront had al even op internet gekeken en er zou toch best wel wat regen vallen werd mij verteld. Gloeiende, Gloeiende ik had toch echt de hele week het weerbericht nauwlettend gevolgd en die k*t op rtl4 wist mij vrijdagavond nog te vertellen dat de zondag wel eens een mooie dag kon worden. Maar dan had ze het waarschijnlijk niet over het weer. Ook de (let op!) 4 verschillende weerapp's op mijn telefoon gaven slechts een enkel buitje aan. Maar goed een echte hollandse kerel kan wel tegen de regen en ben toch richting de waterkant gereden. Onderweg keek ik even naar de lucht, maar het was toch best bewolkt.

Maar zoals ik al zei, een echte hollandse kerel laat zich daar niet door tegenhouden. Eenmaal op de stek aangekomen is het water weer eens erg troebel en heeft de kleur van koffie met een scheutje melk. Dat komt natuurlijk door de hevige regenval van afgelopen tijd en daardoor staan nu ook de gemalen aan in deze polder. Er staat op sommige plekken zelfs een flinke stroming, zo erg dat het wel een rivier lijkt op bepaalde plekken.

Dat is ff lekker denk ik op dat moment, maar ook daar ben ik niet van geschrokken en begin vrolijk te vissen. Na een klein uurtje met jerkbaits gegooid te hebben wissel ik de jerkbait om voor een swimbait, namelijk de savage gear 4play welke ik een tijdje geleden uit een boom heb gehaald. Mocht je je afvragen hoe deze in de boom terecht komt lees dan de blog maar eens van 29-7-2013. Maar deze heb ik dus met een beetje kunst en vliegwerk weer uit de boom gekregen en kon vandaag weer even zwemmen. Na een tijdje voel ik een flinke bonk en sla aan. Ik voel meteen dat het een flinke vis is aangezien deze er als een raket vandoor gaat. Als de snoek een aantal keer met zijn kop schuddend het water uitspringt zie ik dat de dreg niet in zijn bek zit, maar in de zijkant van de snoek. Waarschijnlijk heeft hij ernaast gebeten en heb ik de snoek toen in de zijkant gehaakt. Aangezien de snoek nu dus geen last heeft van een paar haken in zijn bek kan hij lekker tekeer gaan in het water en het duurt dan ook even voordat ik deze rustig op de kant heb. Eenmaal op de kant haal ik de dreg uit de snoek en de schade valt gelukkig erg mee. Even snel op de foto, want het is natuurlijk flink gaan regenen.

Na het opmeten en de fotosessie mag de snoek weer zwemmen. De snoek was precies 80 centimeter lang. Op een gegeven moment begint het toch wel behoorlijk te regenen en aangezien ik ook een behoorlijk eind van de auto vandaan ben vis ik dus lekker door. Gelukkig zie ik in de verte de lucht alweer opklaren en besluit om langzaam richting de auto te lopen en het een eind verderop nog even te proberen.

Na wat gedronken en de auto een eind verplaatst te hebben, begin ik weer te vissen. Als ik bovenop een bruggetje sta gooi ik de savage gear 4play een eind in, maar door de hevige tegenwind gooi ik mijn lijn in de knoop. Gloeiende, Gloeiende even uit de knoop halen dan maar. Gelukkig valt het mee en kan ik de swimbait snel weer binnenvissen. Dan wordt deze plotseling tegengehouden en explodeert het water. Een mooie snoek heeft de 4play gegrepen en wil deze niet meer loslaten. (Eigenlijk denk ik dat ze hem wel los wilde laten, maar de haken werkte niet echt mee voor de snoek.) Na een leuk gevecht kan ook deze snoek op de kant worden gehaald en na het opmeten blijkt dat deze vis iets korter is dan de zojuist gevangen snoek, namelijk 72 centimeter. Natuurlijk volgt er dan een fotomomentje.

Gelukkig was het inmiddels alweer opgeklaard en kon ik deze vis dus droog op de foto zetten. Zie je na regen komt zonneschijn, of toch niet?
Deze vis had nog geen 5 minuten geleden de vrijheid terug gekregen of ik zit ergens gigantisch aan vast met de 4play. Helaas is het te ver weg om het met de kunstaasredder te proberen dus heel voorzichtig probeer ik deze los te krijgen. PATS, hij is los. Helaas betekent dit wel het einde van de 4play want de lijn is los, maar de 4play zit samen met de titanium onderlijn op dit moment nog ergens aan vast diep onder het wateroppervlakte.

Eigenlijk was ik deze al een paar maanden geleden kwijt geraakt, maar deze kwam heel toevallig weer op mijn pad terecht en heeft me vandaag 2 mooie vissen opgeleverd. Helaas zal ik deze niet meer tegenkomen, of ik moet er een keer gaan snorkelen.

Het waren weer een paar leuke uurtjes zo in de polder dus hopelijk tot snel.

snoeken zoeken op laag water

Wat kan je dag toch lekker beginnen, gggggrrrrrrr.

Vanmorgen in alle vroegte werd ik wakker gemaakt door Evelyn, we hebben geen warm water en de verwarming doet het ook niet. Het eerste wat ik zeg is niet voor herhaling vatbaar en zeker niet op zondag. Met mijn slaapkop loop ik dus naar de schuur en zie dat er een foutmelding op de cv-ketel aangegeven wordt. Als volleerd cv-monteur druk ik dus op de resetknop en gelukkig doet alles het weer.

Na de gebruikelijke klusjes (welke door Evelyn gedaan worden) gooi ik om 10:00 de hengel in de auto en vertrek richting het water. Als ik bij de stek aankom moet ik een klein stukje lopen naar het water. Eenmaal bij het water aangekomen zie ik tot mijn grote schrik dat alle gemalen volop in werking zijn en dat het water hier wel erg laag staat. Dat zijn dus geen spijkers op laag water, maar snoeken op laag water die ik moet zoeken.

Na het een klein uurtje hier geprobeerd te hebben besluit ik om het ergens anders te gaan proberen. Na een klein stukje rijden kom ik op de volgende stek aan en hier is het water wel op "normale" hoogte. Als ik de auto uitstap zie ik dat het ondertussen behoorlijk bewolkt is geworden.

Maar het is nog steeds droog dus niets aan de hand. Wel doe ik voor de zekerheid mijn regenjas maar vast aan. Dat blijkt toch wel een heel verstandige keus geweest want na een kleine 10 minuten begint het te regenen. Tijdens de regen vis ik stug door, maar ik denk dat de snoeken zich niet nat wilde laten regenen, en krijg dus geen teken van leven in het water. Na 10 minuten houdt het op met zachtjes regenen en komt het met bakken uit de hemel.

Maar nog steeds vis ik stug door en nog steeds geeft de vis niet thuis. Na verloop van tijd wissel ik maar eens van kunstaas, maar ook dat heeft geen effect. Net als ik denk dat het niet harder kan regenen laat de natuur zien dat het dat wel kan. Wat een hondenweer!
Heel even vraag ik me af of ik niet een keer heel hard met mijn hoofd ergens tegenaan gelopen ben, want niemand gaat toch voor zijn hobby buiten lopen in dit weer. Maar als ik zo eens om me heen kijk heeft dit toch ook wel zo zijn charmes, alleen jammer dat de vissen niet willen bijten. Plotseling zie ik een flits en hoor ik gerommel in de verte. Dat is niet best als je met een hengel van carbon in de polder staat, maar het klonk ver weg dus geen paniek. Na een kleine 10 à 15 minuten heb ik geen flits gezien maar de klap wel gehoord. Allemachtig die was niet zachtjes kan ik je vertellen. Dat was het dan voor het vissen, het is inpakken en wegwezen. Onderweg terug naar de auto regent het nog steeds fors en het begint zelfs te hagelen. Als ik in de auto zit ben ik blij dat ik er ben, het was geen fijne wandeling met een hengel in de hand na die harde onweersklap.

Eenmaal thuis aangekomen blijkt dat ik toch niet zo'n beste cv-monteur ben. De ketel valt telkens in dezelfde storing dus morgen maar even een echte monteur bellen.

De groeten en tot een volgend avontuur.

Ontmaagding

Vandaag een middagje wezen vissen met Quinten en nee, we zijn niet naar een of andere sexclub geweest. Waar slaat de titel dan wel op??? dat komt later in het verhaal wel naar voren.

Toen we aankwamen bij de door Quinten uitgekozen stek was ik mijn MaTo nog aan de speld aan het hangen of Quinten had de eerste misser al te pakken. Hij doet nog een aantal worpen over de betreffende plek, maar de snoek laat zich helaas niet meer zien. Dat begint al goed!!!
Als we verder lopen hoor ik Quinten ineens roepen dat hij beet heeft. Aan de speld heeft hij een fathead killer hangen waar nog nooit eerder een snoek mee is gevangen. Deze jerkbait is dus ONTMAAGD!
Na een korte dril komt de snoek op de kant en onthaak ik hem. Even meten en het meetlint stopt bij 58 cm. Dan moet er natuurlijk geposeerd worden, het is namelijk al 4 maanden !! geleden dat hij een snoek heeft gevangen.

De kieuwgreep is hij gelukkig nog niet verleerd, de laatste keer was namelijk 16 Juni.
En dan natuurlijk ook nog even met de snoek zelf op de foto.

Nadat we de vis weer terug in zijn element hadden gezet, was er bij mij een soort van opluchting. Het had voor mijn gevoel namelijk niet nog langer moeten duren dat Quinten elke keer met lege handen naar huis ging, want dan hadden zijn hengels vast en zeker op marktplaats gestaan. Maar gelukkig heeft hij nu de smaak weer helemaal te pakken en vissen we vrolijk verder. Na een kwartiertje is het bij mij ook raak. Ik vis natuurlijk weer eens met de rapper en deze is dus niet ontmaagd maar flink misbruikt. Na het onthaken even meten (65cm) en natuurlijk op de foto.

Zoals jullie kunnen zien is deze vis flink toegetakeld en heeft diverse wonden en ook de staartvin is niet meer zoals die hoort te wezen. De vis heeft hier volgens mij geen last van want deze snoek ging flink tekeer tijden de dril. Na de foto mag ook deze snoek natuurlijk weer snel zwemmen.

Na een minuut of 10 duikt er weer een snoek op de rapper, maar de dreg schiet na een aantal seconde los. Balen, maar ook dat hoort er nou eenmaal bij. We vissen stug door en Quinten besluit er een aasje aan te hangen waar we ook nog nooit iets op hebben gevangen, namelijk de Westin Mini Jerk. Bij zijn 2e worp (over de plek waar de snoek zojuist losschoot) is het raak.
Er is een snoek opgedoken en dit is dus de 2e ontmaagding van vandaag.
Ik maak nog even snel een foto als de vis voor de kant ligt.

Na het opmeten blijkt deze vis 66cm te zijn en mag meteen weer zwemmen. Hierna blijft het lange tijd stil en gebeurt er weinig meer. Ik besluit om maar eens een andere kleur rapper aan de speld te hangen en zeg tegen Quinten: met deze rapper heb ik nog nooit wat gevangen. Ik gooi een aantal keer in en bij de 4e worp duikt er een snoek op de rapper maar ook deze schiet los. Dat is alweer balen, maar er is in ieder geval weer wat gebeurt in het water. Na een tijdje schiet er bij Quinten zijn jerkbait een klein snoekje langsaf van een geschatte 40cm. Maar ook deze kleine rakker laat zich niet meer zien. Ondertussen waren we al richting de auto gelopen om het ergens anders te gaan proberen. Voordat we de auto instappen maakt Quinten nog even onderstaande foto.

In de auto onderweg naar de andere stek, eten en drinken we onze lunch op en als we net onderweg zijn begint het ook nog eens te regenen. Als we bij de nieuwe stek aankomen is het alweer droog, dat is pas timing. De stek die ik in gedachten had is echter niet al te best, zo te zien hebben ze gisteren alles uitgebaggerd en dat is vaak niet erg best voor de vangsten. We proberen het daar een tijdje maar besluiten na een kleine 3 kwartier om het toch ergens anders te proberen. Quinten weet nog wel een stek waar hij graag heen wil, dus wordt het zijn stek.
Daar aangekomen beginnen we met vissen, maar ook daar blijkt het taai te zijn. Quinten verliest zijn vangdrang en maakt een paar foto's van de omgeving.

Na een tijdje besluiten we om maar richting de auto te gaan, want er is totaal geen actie meer in het water. Ik open nog even mijn tas en kijk wat ik voor de terugweg nog aan de speld kan hangen. De jerkbaits heb ik al een tijdje geen actie meer op gehad, dus die worden het niet. Dan valt mijn oog op de soft 4play, waar ik echter nog nooit iets mee heb gevangen. Ik besluit om deze toch maar aan de speld te hangen en maak op de terugweg nog een paar worpen. Als ik bovenop een bruggetje sta en de 4play inwerp duikt er een snoek op, maar schiet echter alweer los. Ik kan nu wel zeggen dat het er allemaal bijhoort, maar gek wordt ik er van. De snoek heeft de haak echter heel even gevoeld en zal van schrik dus wel verdwenen zijn. We lopen verder richting de auto en als ik nog een worp maak zie ik ineens een flits langs de soft 4play schieten...MIS. Snel nog een worp erachteraan en als ik de bait langs het riet binnendraai is het tik,tik......RAAK ontmaagding nummer 3 is een feit! Na een korte felle dril waarbij de vis nog een aantal keer uit het water springt kan ze in de nek worden gepakt. Het meetlint stopt bij 64cm en natuurlijk was Quinten er als de kippen bij om een foto te nemen.

Als de vis terug is gezet lopen we naar de auto en rijden we naar huis. Het was vandaag weer een leuke en gezellige dag samen met mijn zoon Quinten.

Tot een volgend avontuur.......

Ups en Downs

Halverwege de week begin ik de weerberichten al in de gaten te houden voor komend weekend. Er is namelijk tijd om te vissen en van een beetje regen smelten we niet, maar het liefst vis ik toch met droog weer. Halverwege de week was het voor komend weekend niet al te best en op vrijdag zag ik op internet dat er 's middags zelfs onweer was voorspeld. Gelukkig viel het allemaal wel mee, en besloten Quinten en ik op zaterdagochtend dat we zondag zouden gaan vissen. Helaas had Quinten keelpijn en voelde zich niet helemaal lekker, dus hij ging vandaag niet mee. Dan maar alleen op pad.

Eenmaal bij de stek aangekomen stap ik uit de auto en kijk naar het water. Gloeiende, Gloeiende, het water heeft de kleur van koffie met een scheutje melk, en dat is meestal niet best voor de vangsten. Het heeft de afgelopen weken natuurlijk flink geregend en al het vuil, modder en stront is van de weilanden natuurlijk het water ingespoeld. Maar ik ben er nu eenmaal dus gevist zal er worden.

Ik besluit om allereerst de oranje rapper aan de speld te hangen en na een aantal worpen (stuk of 50) denk ik dat ik beet heb. Ik sla aan, maar er gebeurt niets. Er hangt toch echt iets aan mijn kunstaas onder het wateroppervlak. Als het dichterbij komt zie ik het, een tak.

                                                                 Wat een takkezooi.

Na een tijdje werpen besluit ik dat het tijd is voor een wissel. De rapper gaat weer in de koffer en de MaTo Jailbird mag het klusje gaan klaren. Na een tijdje zie ik een overhangende boom iets verderop en maak een worp bijna onder de boom. Nadat de jerkbait het water heeft geraakt tik ik deze naar me toe, maar bij de 2e tik zit er een snoek aan vast. Na een korte dril wil ik in eerste instantie een foto maken van de snoek in het water, maar zie dat de dreg maar met 1 punt aan een velletje vastzit. Ik besluit dus om de snoek maar meteen uit het water te halen want als deze nog 1x flink schud met haar kop is ze los. De snoek wordt dus gepakt en onthaken was nog nooit zo makkelijk. Als ik de snoek in het nog natte gras neerleg pak ik het meetlint en meet haar op. Deze snoek is 63cm lang. Als ik het meetlint in mijn tas gooi wil ik mijn telefoon pakken om de vis op de foto te zetten, maar dan gaat het mis. Ze begint wild te spartelen en weet zichzelf met een mooie sprong de sloot weer in te krijgen waar ze onmiddellijk wegschiet. Op dat moment denk ik dat het maar goed is dat snoeken geen middelvingers hebben, ander was ze waarschijnlijk een stuk verderop omhoog gekomen om deze even te laten zien. Als troost voor de fotoloze snoek, maar een foto van de jerkbait waar de snoek haar tanden in heeft gezet.

Na nog een halfuurtje gevist te hebben besluit ik dat het weer tijd is voor een wissel. De vertrouwde rapper in de kleur glitter shad moet maar weer eens aan de speld komen. Ik maak weer een aantal worpen en zie een inham in het weiland met aan weerszijde bomen. Daar kan wel eens snoek liggen denk ik en werp de rapper er naartoe. Als deze het water raakt is het ook meteen echt raak. Het water explodeert en ik ben kansloos bij deze vis. Deze snoek bepaalt waar hij heengaat en niet de persoon aan de andere kant van de lijn. Wat ik ook probeer ze zwemt gewoon door. Gelukkig krijg ik haar zover dat ze omdraait en mijn kant op zwemt, maar ze blijft diep en ik heb dus nog geen idee hoe groot deze snoek is. Als ze na een tijdje mijn kant op zwemt zie ik dat het een aardige snoek is. Ze besluit om ook nog een keer volledig uit het water te springen wat een behoorlijke plons gaf, maar dan is het tijd om haar op de kant te halen. Aangezien ik alleen ben kan ik niet zulke mooie foto's maken en de mooiste maak ik dan toch als de snoek nog in het water ligt. dus eerst een foto en dan op de kant.

Na de foto is het tijd om haar te onthaken. Aangezien de dreg voorin de bek zat is deze er ook zo weer uit. Tijdens het onthaken zie ik dat deze vis waarschijnlijk vaker is gevangen. De kieuw is aan één kant namelijk iets ingescheurd, maar aan de dikte van de snoek te zien heeft ze daar nooit last van gehad. De kieuw was trouwens alweer genezen, maar het was wel duidelijk zichtbaar. Na het onthaken is het tijd om even te meten en het meetlint stopt bij 83 centimeter. Maar wat is deze snoek dik zeg, het leek wel een zeehond.

                                                      Een onvervalste obesitas snoek !

Zoals je op de foto hierboven kan zien heeft deze snoek al een behoorlijke pens. Ook zie je dat zijn kieuw ooit een keer is ingescheurd.
Zo zal je altijd zien dat er op het moment van onthaken/meten/fotograferen niemand langskomt om even een mooie foto te maken. Dus moeten we het maar met bovenstaande foto's doen, maar het is de vangst die telt en niet de foto.

Hierna nog een tijdje doorgevist, maar helaas niets meer kunnen vangen.

Op naar een volgend avontuur!!!!!!!!

Ouwe snoeken uit de sloot halen

In deze blog zal ik jullie uitleggen hoe Quinten en ik bij het roofvissen belandt zijn. Daarnaast zal ik een aantal foto's plaatsen van onze eerder gevangen snoeken en tot slot nog 2 filmpjes.
Vandaar de titel: ouwe snoeken uit de sloot halen.

Ik heb in mijn jeugd wel met de vaste hengel gevist op witvis. Dit was op de camping waar ik samen met mijn broertje en mijn ouders stond, maar toen ik een jaar of 14/15 was kreeg ik toch andere interesses en stopte het vissen dus voor mij. Mijn ouders hebben intussen de chalet verkocht, maar mijn vader gaat af en toe nog wel eens naar de waterkant met de vaste hengel. Mijn zoon Quinten wist dat mijn vader af en toe nog wel eens ging vissen en vroeg toen op 10 jarige leeftijd of hij eens mee mocht met opa. Dat was natuurlijk geen probleem en zo gezegd, zo gedaan. Toen Quinten thuiskwam van het vissen met opa was hij helemaal lyrisch over het vissen en wou eigenlijk elke keer wel mee. De week erop heb ik dus de hengels van mijn vader geleend en zijn we samen naar de waterkant gegaan om te vissen. Voor mij was het zo'n 20 jaar geleden dat ik voor het laatst gevist had, maar ook ik had de smaak te pakken. En niet zozeer voor mijzelf, maar eigenlijk meer omdat ik Quinten zag genieten als hij een vis aan de haak had. Natuurlijk lieg ik als ik zou zeggen dat ik het vissen zelf niets aan zou vinden.

Maar nu is nog steeds niet duidelijk hoe we op het roofvissen gekomen zijn......

Er was eens......Op een dag......In een land hier heel ver vandaan..... Oh, sorry het is natuurlijk geen sprookje :-).
We waren een keer aan het vissen met de vaste hengel en de dobber van Quinten schiet ineens keihard onder. toen hij aansloeg begon het gevecht met de vis. Op dat moment dacht ik dat hij een dikke brasem aan de haak had, maar dit was wel een behoorlijk gevecht met deze vis. Uiteindelijk bleek het dus om een snoek te gaan van 51cm groot.

Quinten had nog nooit zo'n grote vis gevangen (en ik trouwens ook niet) en was dus helemaal in de ban van de snoek. Hij heeft ik weet niet hoeveel filmpjes op internet bekeken en vroeg toen of we ook niet konden gaan snoeken. Aangezien het mij ook erg leuk leek en na het kijken van een aantal filmpjes is er besloten om voor het roofvissen aparte hengels en molens aan te schaffen. We zijn inmiddels al vele hengels en euro's later, maar elke hobby kost geld.

Toen we eenmaal de spullen hadden zagen we door de bomen het bos niet meer en ben ik veel wijzer geworden op http://www.roofvisforum.nl/forum/. Quinten en ik zijn zeker een uurtje of 30/40 aan het vissen geweest zonder ook maar één snoek te zien, laat staan vangen. Maar we gingen stug door en toen kwam de dag dat we er maar liefst 3 in één middag vingen. de vissen waren respectievelijk 46,66 en 68 centimeter groot.

 

Dat waren dus onze eerste gevangen snoeken na een paar weken vissen. Er is nog wel een speciaal geval aan de vis van 68cm. Quinten had deze vis namelijk gevangen en meteen na de aanbeet vroeg hij of ik de vis wilde pakken met het schepnet. Ik zei dat hij nog even moest wachten en de vis uit moest drillen, aangezien de snoek nog erg wild was. Net toen ik de vis wilde pakken brak de stalen onderlijn af. Weg kunstaas en nog erger, deze zat nog vast in de bek van de snoek. Quinten was hier best wel van slag van, maar we zijn toch doorgegaan met vissen. Achteraf natuurlijk een erg goed besluit, want ook ik ving mijn eerste snoek (66cm) en Quinten ving de snoek van 46cm. Na een tijdje had Quinten weer beet en toen de snoek dichterbij kwam zagen we dat het dezelfde snoek was. We konden dat namelijk zien aan het andere stuk kunstaas in zijn bek ;-). Dat was nog eens voor beide geluk. Quinten had alsnog die grote snoek gevangen en de snoek was meteen van de haken in zijn bek verlost.

Nou na deze vangsten was het niet zo dat we daarna wekelijks wat vingen, maar het ging wel telkens beter en de resultaten kan je in mijn eerdere blogs terugvinden.

Hieronder zal ik nog een aantal foto's plaatsen.

 

Mijn grootste snoek en mijn pr heeft nog maanden op 92cm gestaan.

Vreemde vangst op een plug, brasem van 51cm.

                                                          Gewoon een erg grappige foto

                          Quinten houdt voor de eerste keer zelf een snoek in de kieuwgreep vast

                               Een snoek met een erg mooie kleur, in het echt leek het wel goud.

                                                   De kleinste gevangen snoek 36 centimeter

                                        En natuurlijk de grootste snoek van 110 centimeter.


Ik heb ook nog 2 filmpjes uit de oude doos gevonden, veel kijkplezier.

Volgende keer hoop ik weer een verhaal te kunnen plaatsen met daarin recent gevangen snoeken, maar het is ook wel eens leuk om ouwe snoeken uit de sloot te halen.

Tot een volgend avontuur!