De laatste loodjes

Die wegen het zwaarst is het gezegde, en dat geldt zeker op mijn werk. De laatste 2 à 3 weken van het jaar is het altijd erg druk en heb ik zelfs in de weekenden geen tijd om te vissen. Vandaag toch een gaatje in de agenda gevonden dus heerlijk een paar uurtjes samen met Quinten erop uit geweest.

Met de kerst heb ik van mijn zoon 2 mooie nieuwe kunstaasjes gekregen en deze waren volgens Quinten met vangstgarantie. Hieronder een foto van de 2 mooie pluggen.

De onderste zou vandaag al vis opleveren, maar daar later meer over.
Vanmorgen zijn Quinten en ik dus rond 10:00 uur richting de polder gereden om de laatste snoek van 2013 te gaan vangen. Daar aangekomen maken we een aantal worpen maar het blijft stil, maar je kent vast het gezegde wel: Snoekt en gij zult vinden. Dus snoeken doen we dan ook. Helaas blijft het angstvallig stil en midden in de polder is het ook best nog wel fris. Er waait (volgens Quinten) een koude wind en hij vraagt dan ook of we niet naar een stek kunnen waar we uit de wind staan. Daarnaast heeft hij ook last van koude tenen in zijn laarzen, dus we lopen dan maar richting de auto. We zijn inmiddels al zo'n 1,5 uur aan het vissen en we hebben nog geen stootje gehad. Eenmaal bij de auto aangekomen zie ik naast de auto nog een plek waar zeker snoek verscholen kan liggen. Ik zeg tegen Quinten dat ik daar nog een paar worpen maak, maar Quinten gaat alvast in de auto zitten. Als ik na 3 worpen denk dat ik een laatste worp maak voordat ik in de auto stap zie ik vanuit de kant de snoek richting mijn plug schieten en grijpt deze voluit. Als ik aansla is het raak, het water ontploft en ik sta dus met een kromme hengel in mijn handen. Tijdens de dril roep ik Quinten die inmiddels zijn laarzen heeft ingeruild voor zijn pantoffels. Als hij aan komt rennen loopt hij dus met zijn pantoffels dwars door de blubber en natte zooi heen. Na de dril pak ik de vis in de nek en onthaak deze. Dan is het natuurlijk tijd voor een fotomomentje.

Ook moet de kop van Quinten nog even op de foto gezet worden, en zoals jullie kunnen zien past daar wel een visje in.

De snoek is slecht 57cm, maar we hebben er in ieder geval één gevangen vandaag.

Hierna zijn we richting Parkwijk gereden en hebben daar nog een uurtje gevist, ook hier waren de snoeken vandaag niet thuis. Wat het nadeel van het vissen in de stad is, is dat er overal enorme bergen met hondenstront liggen. Op de plek waar we aan het vissen waren loopt de kant ook nog erg schuin af en één keer gleed ik een aardig stukje richting het water door zo'n hondendrol. Maar ik heb ooit eens ergens gehoord dat in de stront staan geluk betekend, dus ik heb vandaag een aardige dosis geluk opgeslagen. Ook Quinten liet zich niet onbetuigd, na het vissen in Parkwijk zijn we naar een andere stek gereden. Daar eenmaal aan het vissen geslagen staat Quinten langs de kant te vissen als plotseling een stuk grond waar hij op stond verzakt (waarschijnlijk door de regen van afgelopen periode) hij verliest zijn evenwicht en valt naar achteren op nog geen 3cm van een dikke hondendrol af. Helaas weten we op deze stek ook geen vis meer te vangen en besluiten we maar om naar huis te gaan.

In het jaar 2013 hebben Quinten en ik totaal 59 snoeken gevangen. Dat zou voor veel roofvissers niet veel lijken, maar als je weet dat we in 2012 maar 16 snoeken hebben gevangen, zijn we toch aardig vooruit gegaan. Als we deze stijgende lijn in 2014 door kunnen zetten kunnen de snoeken hun borst nat maken.

Alvast voor iedereen een prettige jaarwisseling en natuurlijk een goed en gezond 2014.

Tot een volgend avontuur in 2014....