Ups en Downs

Halverwege de week begin ik de weerberichten al in de gaten te houden voor komend weekend. Er is namelijk tijd om te vissen en van een beetje regen smelten we niet, maar het liefst vis ik toch met droog weer. Halverwege de week was het voor komend weekend niet al te best en op vrijdag zag ik op internet dat er 's middags zelfs onweer was voorspeld. Gelukkig viel het allemaal wel mee, en besloten Quinten en ik op zaterdagochtend dat we zondag zouden gaan vissen. Helaas had Quinten keelpijn en voelde zich niet helemaal lekker, dus hij ging vandaag niet mee. Dan maar alleen op pad.

Eenmaal bij de stek aangekomen stap ik uit de auto en kijk naar het water. Gloeiende, Gloeiende, het water heeft de kleur van koffie met een scheutje melk, en dat is meestal niet best voor de vangsten. Het heeft de afgelopen weken natuurlijk flink geregend en al het vuil, modder en stront is van de weilanden natuurlijk het water ingespoeld. Maar ik ben er nu eenmaal dus gevist zal er worden.

Ik besluit om allereerst de oranje rapper aan de speld te hangen en na een aantal worpen (stuk of 50) denk ik dat ik beet heb. Ik sla aan, maar er gebeurt niets. Er hangt toch echt iets aan mijn kunstaas onder het wateroppervlak. Als het dichterbij komt zie ik het, een tak.

                                                                 Wat een takkezooi.

Na een tijdje werpen besluit ik dat het tijd is voor een wissel. De rapper gaat weer in de koffer en de MaTo Jailbird mag het klusje gaan klaren. Na een tijdje zie ik een overhangende boom iets verderop en maak een worp bijna onder de boom. Nadat de jerkbait het water heeft geraakt tik ik deze naar me toe, maar bij de 2e tik zit er een snoek aan vast. Na een korte dril wil ik in eerste instantie een foto maken van de snoek in het water, maar zie dat de dreg maar met 1 punt aan een velletje vastzit. Ik besluit dus om de snoek maar meteen uit het water te halen want als deze nog 1x flink schud met haar kop is ze los. De snoek wordt dus gepakt en onthaken was nog nooit zo makkelijk. Als ik de snoek in het nog natte gras neerleg pak ik het meetlint en meet haar op. Deze snoek is 63cm lang. Als ik het meetlint in mijn tas gooi wil ik mijn telefoon pakken om de vis op de foto te zetten, maar dan gaat het mis. Ze begint wild te spartelen en weet zichzelf met een mooie sprong de sloot weer in te krijgen waar ze onmiddellijk wegschiet. Op dat moment denk ik dat het maar goed is dat snoeken geen middelvingers hebben, ander was ze waarschijnlijk een stuk verderop omhoog gekomen om deze even te laten zien. Als troost voor de fotoloze snoek, maar een foto van de jerkbait waar de snoek haar tanden in heeft gezet.

Na nog een halfuurtje gevist te hebben besluit ik dat het weer tijd is voor een wissel. De vertrouwde rapper in de kleur glitter shad moet maar weer eens aan de speld komen. Ik maak weer een aantal worpen en zie een inham in het weiland met aan weerszijde bomen. Daar kan wel eens snoek liggen denk ik en werp de rapper er naartoe. Als deze het water raakt is het ook meteen echt raak. Het water explodeert en ik ben kansloos bij deze vis. Deze snoek bepaalt waar hij heengaat en niet de persoon aan de andere kant van de lijn. Wat ik ook probeer ze zwemt gewoon door. Gelukkig krijg ik haar zover dat ze omdraait en mijn kant op zwemt, maar ze blijft diep en ik heb dus nog geen idee hoe groot deze snoek is. Als ze na een tijdje mijn kant op zwemt zie ik dat het een aardige snoek is. Ze besluit om ook nog een keer volledig uit het water te springen wat een behoorlijke plons gaf, maar dan is het tijd om haar op de kant te halen. Aangezien ik alleen ben kan ik niet zulke mooie foto's maken en de mooiste maak ik dan toch als de snoek nog in het water ligt. dus eerst een foto en dan op de kant.

Na de foto is het tijd om haar te onthaken. Aangezien de dreg voorin de bek zat is deze er ook zo weer uit. Tijdens het onthaken zie ik dat deze vis waarschijnlijk vaker is gevangen. De kieuw is aan één kant namelijk iets ingescheurd, maar aan de dikte van de snoek te zien heeft ze daar nooit last van gehad. De kieuw was trouwens alweer genezen, maar het was wel duidelijk zichtbaar. Na het onthaken is het tijd om even te meten en het meetlint stopt bij 83 centimeter. Maar wat is deze snoek dik zeg, het leek wel een zeehond.

                                                      Een onvervalste obesitas snoek !

Zoals je op de foto hierboven kan zien heeft deze snoek al een behoorlijke pens. Ook zie je dat zijn kieuw ooit een keer is ingescheurd.
Zo zal je altijd zien dat er op het moment van onthaken/meten/fotograferen niemand langskomt om even een mooie foto te maken. Dus moeten we het maar met bovenstaande foto's doen, maar het is de vangst die telt en niet de foto.

Hierna nog een tijdje doorgevist, maar helaas niets meer kunnen vangen.

Op naar een volgend avontuur!!!!!!!!