Een dagje in de polder.

Afgelopen zondag ben ik weer eens de polder ingetrokken om te vissen. Het was nagenoeg windstil en dat maakt het vissen op snoek altijd wat lastig. Althans, dat is mijn mening. Ik heb altijd liever wat wind tijdens het vissen.

Hoe dan ook, ik kom aan in de polder en ik zie dat het waterpeil redelijk laag staat. Erg jammer, maar het gemaal verderop zal dan wel aan staan. Ik begin te vissen, maar het blijft lange tijd stil. Ik wissel het ene stuk kunstaas voor het andere en het eerste uur vissen is alweer voorbij voor ik ook maar een teken van leven heb gezien.

Halverwege de stek heb ik een volger van een centimeter of 40, maar deze wil niet bijten. Een stuk verderop heb ik weer een volger en deze is ergens in de 60 centimeter en ook deze kan ik niet verleiden tot een aanval. Op deze manier weet ik dat het vandaag een lastige dag gaat worden en dat de snoeken de kat eerst uit de boom kijken, of in dit geval het kunstaas uit het water.

Maar ik geef natuurlijk niet zomaar op en vis dan ook stug door. Dat wordt uiteindelijk beloond in een aanbeet en na een korte dril kan ik de vis uit het water halen.

Deze vis is 63 centimeter lang en was meer dan welkom. Hierna is het echter weer een tijd lang gedaan met de pret. Maar dan is er uit het niets toch een aanbeet. Ik sla aan en voel de vis, maar dan schiet de haak los en suist het kunstaas langs me heen, zo de boom in naast me. Gloeiende, gloeiende! Vis weg en mijn kunstaas in de boom. Gelukkig kan ik er bij en haal deze dus los, even de lijn controleren en vissen maar weer. Helaas laat de snoek zich niet meer zien, dus loop ik maar weer door.

Als ik het kunstaas langs wat takken haal en een elk moment een aanbeet verwacht gebeurt er niets. Een beetje gefrustreerd werp ik de bait dan maar nonchalant richting de overkant van de sloot. Op het moment dat het kunstaas het water raakt is er een enorme klap en is mijn kunstaas verdwenen. Ik sla aan en snoek nummer 2 van de dag is een feit. Ook deze snoek mag langs het meetlint en natuurlijk op de foto. Hieronder een foto van deze 65-er.

Na verloop van tijd zie ik wat kleine visjes opspringen. Snel werp ik mijn shad erbij en binnen de kortste keren voel ik een tik op het kunstaas. Ik sla aan en meteen is er een hoop gespartel, maar weinig weerstand. Als ik de vis binnenhaal zie ik dat een baars zich op de shad heeft gestort. Ik maak even snel een foto zodat je kan zien dat deze baars wel heel erg optimistisch was, of gewoon erg honger had.

Ik vis verder en op een gegeven moment liggen de sloten helemaal vol met kroos. Jammer want op dit stuk heb ik al meerdere mooie vissen gevangen. Ik maak wat worpen, maar telkens hangt er toch vuil aan het kunstaas. Iets verderop zijn er naast het kroos wat open stukken en die ga ik dus bevissen. Als ik het kunstaas langs wat kroos haal is er een aanbeet, maar deze mis ik. Ik werp nogmaals in en haal het kunstaas langs hetzelfde stuk en weer is er een beuk op het kunstaas. Nu sla ik wel op tijd aan en na een leuke dril haal ik de snoek de kant op. Deze vis blijkt 71 centimeter lang te zijn en mag zoals gebruikelijk even poseren.

Het is inmiddels alweer een paar uur verder sinds ik ben begonnen vanmorgen en het wordt dus tijd om aan de terugweg te beginnen. Jammer genoeg levert de terugweg alleen nog een losser op en bij de auto aangekomen ruim ik de spullen weer op.

Tot een volgend avontuur.....!!