Vissen met een dubbel gevoel.

Afgelopen dinsdag bereikte mij het bericht dat vismaat Rob was overleden. Toen ik het bericht las heb ik het eerst een aantal keer moeten lezen voordat het echt tot me doordrong. Een man die vol in het leven stond en vissen als passie had is er opeens niet meer. Bij deze wil ik zijn vrouw, kinderen, familie en al zijn vrienden en kennissen veel sterkte toewensen bij het verwerken van dit verschrikkelijke verlies. Rust zacht Rob!

Vandaag stond er weer een visdag gepland, maar helaas moesten de weergoden weer roet in het eten gooien. Aangekomen op de eerste stek zien we dat er niet te vissen valt. Er ligt nog overal ijs op het water en op de plekken waar dat niet (meer) ligt kunnen we niet bij. We lopen een stukje verder en daar ligt wel een stuk open, maar daar krijgen we geen actie.

Dan besluiten we om richting een andere polder te gaan en daar aangekomen blijkt het redelijk ijsvrij te zijn. Helaas is het water dan wel weer erg troebel, maar liever troebel water dan bevroren water. Als ik na een aantal worpen de Westin jerkbait naar me toe vis is er een grote kolk vlak achter de bait. Ik vis de jerkbait gewoon door en zie ineens een muil om de jerkbait heen slaan. Op het moment dat ik het zie sla ik in een reflex aan, maar iedereen weet dat je de aanbeet ook moet voelen voordat je aanslaat. Helaas was ik dus te enthousiast en sla ik de bait uit de bek en.........weg snoek.

Na een tijdje zonder actie besluiten we om het in een woonwijk te gaan proberen. Daar aangekomen blijkt ook hier weer een groot gedeelte van het water bevroren te zijn. Gelukkig liggen er wel veel open stukken, dus beginnen we weer te vissen. Na een tijdje hang ik de boskabouter maar weer eens aan de speld, kijken of deze bait vis op de kant kan halen. Na een aantal worpen wordt de boskabouter inderdaad gegrepen en komt er een klein snoekje van precies 50cm op de kant.

De snoek mag even op de foto, welke door Tim wordt gemaakt, en mag daarna meteen weer zwemmen. Hierna vissen we nog even door en rijden we nog naar een andere stek maar blijft het verder angstvallig stil. Uiteindelijk besluiten we om te stoppen en het vandaag voor gezien te houden.

Tot een volgend avontuur.....!!