De laatste loodjes

Die wegen het zwaarst is het gezegde, en dat geldt zeker op mijn werk. De laatste 2 à 3 weken van het jaar is het altijd erg druk en heb ik zelfs in de weekenden geen tijd om te vissen. Vandaag toch een gaatje in de agenda gevonden dus heerlijk een paar uurtjes samen met Quinten erop uit geweest.

Met de kerst heb ik van mijn zoon 2 mooie nieuwe kunstaasjes gekregen en deze waren volgens Quinten met vangstgarantie. Hieronder een foto van de 2 mooie pluggen.

De onderste zou vandaag al vis opleveren, maar daar later meer over.
Vanmorgen zijn Quinten en ik dus rond 10:00 uur richting de polder gereden om de laatste snoek van 2013 te gaan vangen. Daar aangekomen maken we een aantal worpen maar het blijft stil, maar je kent vast het gezegde wel: Snoekt en gij zult vinden. Dus snoeken doen we dan ook. Helaas blijft het angstvallig stil en midden in de polder is het ook best nog wel fris. Er waait (volgens Quinten) een koude wind en hij vraagt dan ook of we niet naar een stek kunnen waar we uit de wind staan. Daarnaast heeft hij ook last van koude tenen in zijn laarzen, dus we lopen dan maar richting de auto. We zijn inmiddels al zo'n 1,5 uur aan het vissen en we hebben nog geen stootje gehad. Eenmaal bij de auto aangekomen zie ik naast de auto nog een plek waar zeker snoek verscholen kan liggen. Ik zeg tegen Quinten dat ik daar nog een paar worpen maak, maar Quinten gaat alvast in de auto zitten. Als ik na 3 worpen denk dat ik een laatste worp maak voordat ik in de auto stap zie ik vanuit de kant de snoek richting mijn plug schieten en grijpt deze voluit. Als ik aansla is het raak, het water ontploft en ik sta dus met een kromme hengel in mijn handen. Tijdens de dril roep ik Quinten die inmiddels zijn laarzen heeft ingeruild voor zijn pantoffels. Als hij aan komt rennen loopt hij dus met zijn pantoffels dwars door de blubber en natte zooi heen. Na de dril pak ik de vis in de nek en onthaak deze. Dan is het natuurlijk tijd voor een fotomomentje.

Ook moet de kop van Quinten nog even op de foto gezet worden, en zoals jullie kunnen zien past daar wel een visje in.

De snoek is slecht 57cm, maar we hebben er in ieder geval één gevangen vandaag.

Hierna zijn we richting Parkwijk gereden en hebben daar nog een uurtje gevist, ook hier waren de snoeken vandaag niet thuis. Wat het nadeel van het vissen in de stad is, is dat er overal enorme bergen met hondenstront liggen. Op de plek waar we aan het vissen waren loopt de kant ook nog erg schuin af en één keer gleed ik een aardig stukje richting het water door zo'n hondendrol. Maar ik heb ooit eens ergens gehoord dat in de stront staan geluk betekend, dus ik heb vandaag een aardige dosis geluk opgeslagen. Ook Quinten liet zich niet onbetuigd, na het vissen in Parkwijk zijn we naar een andere stek gereden. Daar eenmaal aan het vissen geslagen staat Quinten langs de kant te vissen als plotseling een stuk grond waar hij op stond verzakt (waarschijnlijk door de regen van afgelopen periode) hij verliest zijn evenwicht en valt naar achteren op nog geen 3cm van een dikke hondendrol af. Helaas weten we op deze stek ook geen vis meer te vangen en besluiten we maar om naar huis te gaan.

In het jaar 2013 hebben Quinten en ik totaal 59 snoeken gevangen. Dat zou voor veel roofvissers niet veel lijken, maar als je weet dat we in 2012 maar 16 snoeken hebben gevangen, zijn we toch aardig vooruit gegaan. Als we deze stijgende lijn in 2014 door kunnen zetten kunnen de snoeken hun borst nat maken.

Alvast voor iedereen een prettige jaarwisseling en natuurlijk een goed en gezond 2014.

Tot een volgend avontuur in 2014....

Vissen na de Sinterklaasstorm

Vandaag stond al een lang geleden afgesproken visdag op de agenda. Enkele weken geleden bleek namelijk dat dit zo goed als zeker het laatste "vrije" weekend is, dus er moest gevist worden.

Vandaag had ik afgesproken met Robbert-Jan, maar het zou een taai dagje worden. Aangekomen op de stek is het water erg troebel en drijft er bovendien enorm veel vuil in het water. Tijdens de storm van afgelopen 5 december (ook wel sinterklaasstorm genoemd) zijn er ook veel takken en bladeren het water in gewaaid welke natuurlijk altijd aan je kunstaas moeten blijven hangen.

Ik begin maar eens met de oude vertrouwde rapper en na een tijdje zie ik wat speldaas wegschieten onder een overhangende boom iets verderop. Daar moet ik dus wezen denk ik op dat moment, maar na een 10-tal worpen is er nog steeds geen snoek. Dan moet ik het verderop maar gaan proberen. Ik blijf fanatiek doorwerpen langs hele bossen takken welke in het water drijven, onder bruggen en verder alles wat onder water staat, maar het blijft stil. Aangezien het water echt verschrikkelijk troebel is besluit ik om er een triple devil aan te hangen in de kleur redhead. Dat witte in samenwerking met rood en de luide ratel moet toch opvallen in deze koffiesloten. Bij de eerste worp zie ik ineens dat ik niet alleen ben aan de waterkant, maar dat er een aantal nieuwsgierige dames mijn kant op staan te kijken vlak aan de overkant van de sloot.

Na een aantal worpen wordt de triple devil uiteindelijk gegrepen. Na een korte dril ligt deze mooie snoek voor de kant om gepakt te worden. Ik besluit om nog even een foto te maken voordat ik haar de kant ophaal.

Na de foto beseft de snoek pas dat er iets niet in de haak is (klopt, ze hing er zelf aan). Ze begint me daar toch een stampij te maken in het water zeg. Ze springt zelfs nog 2x uit het water en maakt daarna nog een mooie deathroll. Uiteindelijk geeft ze zich alsnog gewonnen en kan ik de snoek in de kieuw pakken. Het onthaken gaat vrij makkelijk en er komen gelukkig 2 hardlopers aan die wel even een foto willen maken.

Na de foto gaat het meetlint er even langs en deze geeft aan dat deze snoek 69cm. lang is. Hierna maak ik zelf nog even een foto aangezien je nooit weet hoe een ander de foto maakt, en deze voor hetzelfde geld mislukt is.

Kort daarna komt Robbert-Jan aanrijden en we maken eerst even een gezellig babbeltje en daarna moet er natuurlijk gevist gaan worden. Wat we ook proberen, het blijft stil. Als ik op een gegeven moment achterom kijk zie ik dat Robbert-Jan een andere vismaat heeft gevonden, namelijk een rode kat. Dit beestje blijft hem nog een hele tijd volgen, maar op een gegeven moment gaat de kat/poes zijn/haar eigen weg. Tot op dat moment is en blijft het rustig in het water. Als ik kijk hoe laat het is zie ik dat het al bijna tijd is om weer richting huis te rijden, maar dan hoor ik Robbert-Jan ineens roepen dat hij beet heeft. Als ik dichterbij kom zie ik dat de spanning ineens van de hengel af is en de snoek heeft de plug van Robbert-Jan helaas weten te lossen.

Na nog een aantal vruchteloze pogingen besluit ik dat het tijd is om richting huis te gaan. Robbert-Jan was wat later dus hij besluit om het nog even op een andere stek te gaan proberen. Eenmaal thuis krijg ik een whatsapp bericht dat hij er toch nog een heeft weten te strikken vandaag.

 
Het was weer een gezellige dag maar moeizame qua vangsten, maar we moeten dit snel nog een keer overdoen.

Tot een volgend avontuur

 

Vooral doorrrgaaan

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal/sprookje/avontuur hier heb neergezet. Er was dan ook niets om over te schrijven. Ik ben wel een aantal keren gaan vissen, maar heb telkens achter het net gevist.

Afgelopen zondag zou er eigenlijk niet gevist worden, maar helaas was mijn vriendin ziek en ging haar cursus bloemschikken niet door. Dat kwam voor mij wel weer goed uit, want ik kon mooi gaan vissen. Eenmaal bij de eerste stek aangekomen heb ik al het gevoel dat het hier niets gaat worden vandaag. Uiteraard toch nog een kleine 45 minuten staan werpen met allerlei soorten kunstaas, maar het ging hem daar niet worden. Uiteindelijk maar verkast naar een andere stek waar meestal wel iets te vangen is. Daar aangekomen begin ik te werpen en na een tijdje zie ik een snoek jagen. Aan de klappen op het water te horen/zien is dit geen kleintje. Ik haal alles uit de kast, maar deze snoek laat zich niet foppen. Ik besluit om mijn geluk verderop te gaan zoeken en loop al vissend verder. Plotseling zie ik een snoek vlak achter mijn witte MaTo langs schieten. Ik besluit om deze na de misser zo snel als mogelijk binnen te draaien zodat ik deze nog een keer langs de snoek kan vissen. Helaas draaide ik zo snel dat de snoek, die dus achter de bait aangekomen was, de bait voor de 2e keer miste. Daarna liet ook deze snoek zich niet meer zien. Terwijl ik aan het vissen ben gaat mijn telefoon, het is mijn zoon Quinten. Hij vraagt waar ik aan het vissen ben want dan komt hij er wel naartoe op de fiets. Aangezien het een aardig eind fietsen is besluit ik om naar een andere stek te rijden waar hij dan op de fiets naartoe komt. Daar aangekomen heb ik na een aantal worpen dan toch vis aan de haak, al had ik deze liever overgeslagen.

Helaas is er afgelopen zondag dus geen snoek gevangen.

Vandaag was er de mogelijkheid om even te vissen en deze mogelijkheid werd dan ook benut. Het was dezelfde stek als waar bovenstaand monster afgelopen zondag is gevangen.

Ik heb vandaag de jerkbaithengel thuis gelaten en heb de oude vertrouwde spinhengel weer eens meegenomen naar de waterkant. Daarbij heb ik 3 verschillende aasjes meegenomen (1x spinner, 1x streamer en 1x de soft 4play). Na een tijdje met de spinner geworpen te hebben besluit ik om de soft 4play aan de speld te hangen. Na een aantal worpen zie ik ineens verschrikkelijk veel klein speldaas wegschieten. In eerste instantie denk ik nog dat ze geschrokken zijn van mijn 4play, maar 2 worpen verder wordt deze ineens gegrepen. En met gegrepen, bedoel ik ook echt gegrepen. De soft 4play is helemaal verdwenen inclusief een stuk onderlijn. En daarom lieve mensen is een staaldraadje nou zo belangrijk!!!

Na het onthaken, wat gelukkig vrij makkelijk gaat ivm een enkele dreg, stopt het meetlint op 65cm.
Nog even snel een fotootje maken en de vis mag weer achter het speldaas aan.

Hierna de omgeving verder afgevist, maar geen resultaat. Er lag op sommige stukken zelfs een heel dun laagje ijs, wat ik dus niet had verwacht.
Op de terugweg de boel nog maar eens afwerpen om te kijken of ik er niet 1 overgeslagen heb. Op bijna precies dezelfde plek als waar ik bovenstaande vis had gevangen duikt er weer een snoek bovenop. Even denk ik dat het misschien wel dezelfde vis is, maar als ze dichterbij komt is deze een stukje groter. Ik schat deze vis ergens in de 70cm. En ik zeg met nadruk schat!
Als ze is uitgedrild zie ik dat ik op een plek sta waar enorm veel modder ligt en ik wil haar een paar meter verderop landen om de kans op uitglijden te verminderen. als ik de vis iets door het water sleep schud ze nog een laatste keer met haar kop en lost de enkele dreg van de 4play.

Helaas, pindakaas zal ik maar zeggen. Ik heb vandaag weer erg genoten en ook van de spinhengel heb ik veel plezier gehad. Deze buigt toch wel erg mooi door als je een snoek hebt van 65cm.

Tot een volgend avontuur.