De lijn is gebroken en de bait ligt ergens op de bodem. Ik laat mijn splinternieuwe bait niet graag op de bodem achter en kijk even hoe diep het ongeveer is. Ik schat het op een cm of 60/70 en met wat wegzakken in de bodem zal ik al snel een cm of 80, of meer in het water staan. Dat is me iets teveel van het goede en besluit om de kunstaasredder te gaan halen. Eenmaal weer terug op de plek begin ik te werpen en na een tijdje zit ik ergens aan vast. Dat is een goed teken en langzaam komt er een flinke boomstronk mijn kant op. Dan schiet deze echter los. Ik vervuil de lucht heel even met wat kleine vloekjes en maak weer een aantal worpen. Dan zit ik heel even ergens aan vast, maar schiet weer los. Ik blijk dus aan de bait vastgezeten te hebben, want deze komt met de kunstaasredder mee boven water. Zo, en dan kan er nu weer gevist worden. Oh nee, eerst nog even een nieuwe onderlijn aan de hoofdlijn knopen en dan gaan we weer op pad. Ik besluit om de kunstaasredder achter een boom neer te leggen, aangezien dat zelfgemaakte ding al snel een paar kilo weegt. Op de terugweg neem ik hem wel weer mee.
Na flink wat worpen zie ik ineens een snoek aan komen schieten achter de bait en deze vol van achteren grijpen. Als ik aansla begint deze kleine rakker flink te spartelen en te springen, maar het gevecht is snel voorbij. Als ik de vis op de kant haal maak ik even een foto.
Na de foto onthaak ik de snoek en meet deze op. Deze kleine rakker is 46cm en daarmee heb ik mijn 50e snoek gevangen sinds het seizoen op 31 Mei opende. Na de fotosessie mag deze snoek weer zwemmen.
Als ik vis heb ik altijd een polaroid zonnebril op. Deze haalt de schittering namelijk van het water af en zo zie je dus sneller of je een volger hebt. Aangezien ik het onthaken makkelijker vind zonder bril hang ik deze dus altijd aan mijn tas. Helaas is deze om onduidelijke reden van/uit mijn tas gevallen en ben ik tijdens de handelingen met de vis bovenop mijn bril gaan staan. De bril is flink verbogen en het linkerglas is helemaal geknikt. Ik buig de bril zo goed en zo kwaad als het gaat weer een beetje in model, maar dat is eigenlijk alleen voor vandaag een oplossing.
Na dit alles vis ik weer een tijdje door, maar het blijft erg stil. Ik besluit om de boskabouter maar weer eens aan de speld te hangen en na een tijdje zit ik weer vast. Ook deze bait zit muurvast, maar mijn kunstaasredder ligt toch wel weer een behoorlijk stuk bij me vandaan. Wat een ellende vandaag zeg. Ik probeer de bait heel zachtjes toch mijn kant op te krijgen, maar daar is wederom die PATS!
Weer is de lijn gebroken. Hier is de sloot iets minder diep en met een tak die aan de kant ligt probeer ik de bait te pakken te krijgen. Het water is erg helder en ik kan de bait zien, dus ik stap met mijn laarzen het water in en met de tak kom ik onder de bait. Wonder boven wonder krijg ik zonder natte voeten of benen de bait te pakken en begin weer te knopen. Als er weer een nieuwe onderlijn opzit en alles is weer in orde gaat het vissen weer verder.
Na een klein kwartiertje heb ik een volger van een geschatte 70/75cm. Deze blijft echter ook de bait volgen, maar wil er niet in bijten. Als de boskabouter vlak voor de kant is draait de snoek zich om en spurt weg. Snel gooi ik nogmaals over dezelfde plek heen en weer zwemt de snoek achter de bait aan. Maar dan is daar ineens een veel kleiner exemplaar die uit het niets de boskabouter grijpt vlak voor de neus van de grotere snoek. Na een felle korte dril pak ik de snoek in de nek en haal deze op de kant. Snel even een foto voor de blog.
Na het meten blijkt deze snoek precies 50cm lang te zijn. Ook deze mag even op de foto en daarna weer zwemmen.
Waarschijnlijk krijgt deze vis een bedankje van de grotere snoek, maar had het liever andersom gezien. Maar vis is vis, en wie het kleine niet eert is .... Nou ja, jullie weten het wel.
Als ik daarna weer ingooi om te kijken of de grotere snoek er nog is wordt de bait na 2 worpen weer gegrepen. Het blijkt een snoek te zijn van ongeveer dezelfde lengte als de snoek van zojuist, maar helaas schiet deze los. Ik had graag willen weten of deze kleine adhd-er dezelfde snoek was al zojuist.
Weer blijft het lang stil en ik besluit om de spinnerbait maar weer aan de speld te hangen. Na flink wat worpen begin ik aan de terugweg en gooi de spinnerbait in en laat deze achter me aanslepen in het water als ik terugloop. Ineens voel ik dat deze tegen wordt gehouden en als ik aansla voel ik wat gebonk, dat moet dus vis zijn. Als ik de lijn binnenhaal komt er een snoekje boven water van een cm of 50/55cm. Als deze is uitgedrild pak ik mijn telefoon om even een foto van de vis in het water te maken. Helaas heb ik de fotocamera nog op timer staan en dat ben ik aan het uitzetten met de vis nog aan de andere kant van de lijn. Op dat moment valt waarschijnlijk de spanning van de lijn en de snoek schud zich los. Op mezelf vloekend loop ik weer verder. Als ik bij een echte hotspot aankom waarvan ik weet dat er gewoon snoek moet zitten stop ik even en maak een aantal worpen. Dan wordt de spinnerbait weer gegrepen en dit is een flinke snoek en een sterke ook. De stugge jerkbaithengel staat flink krom en de snoek raast door het water heen. Dan maakt ze een sprong het water uit en komt zeker een cm of 70 uit het water zetten, wat een schitterend gezicht is dat. Helaas schud ze tijdens de sprong zo hard met haar kop dat de haak losschiet. Wat een ellende vandaag.
Op de terugweg probeer ik het nog even op de plek waar ik vanmorgen de volger had en meteen bij de eerste worp zwemt de snoek weer achter de bait aan. Dit doet de snoek een aantal keer, maar bijt niet. Zelfs als ik van kunstaas gewisseld heb zwemt hij achter de bait aan. Deze snoek heeft het spelletje echt door en is mij op een gegeven moment zat en laat zich niet meer zien.
Ik besluit dat het genoeg ellende is geweest voor vandaag en ga richting huis.
Tot een volgend avontuur met hopelijk wat minder ellende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten