Het is weer tijd voor een nieuw avontuur!
Ik besluit om het deze keer eens in een polder te proberen waar ik meestal alleen maar langs rijdt, maar waar bij het langsrijden toch ook mooie sloten zichtbaar zijn. Ik parkeer de auto en omdat het de eerste keer op deze stek is neem ik de baitcaster mee i.p.v. de vlieghengel. Op het eerste gezicht staan er namelijk erg veel bomen langs het water en ik weet niet hoeveel ruimte ik heb om te werpen.
Ik begin te vissen en bij de eerste splitsing is het raak. Ik zie een schim gevolgd door een beuk op het kunstaas. Ik sla aan en het water ontploft onmiddellijk. Na een leuke dril, waarbij de snoek een aantal keer door de slip gaat, komt de snoek vermoeid voor de kant. Ik pak deze in de kieuwgreep en haal de dreg uit de bek. Deze nieuwe shad is nu dus ook niet meer nieuw aangezien de eerste gaten er al weer in zitten. Maar, dat is ook de bedoeling! Ik meet de snoek op en deze blijkt 86cm lang te zijn en mag natuurlijk op de foto.
Ik zet de vis weer terug in het water en merk dat het toch wat kouder wordt. Ik heb namelijk meteen last van koude handen. Even denk ik er nog aan om mijn handschoenen aan te doen, maar dat is een beetje overdreven. Hoewel de buitentemperatuur op dit moment maar 3 graden is. Ik maak ook nog even een foto van de plek waar de snoek verscholen lag, en zoals de snoekvissers zullen weten is dit een typische hotspot welke je dan ook zeker niet over mag slaan.
Hierna vis ik de stek verder af en heb eigenlijk spijt dat ik hier al die jaren gewoon voorbij ben gereden. Een tijdje later wordt de shad weer gegrepen en sta ik weer met een kromme hengel. Deze snoek is wat kleiner dan die van zojuist, maar deze vecht of zijn leven er vanaf hangt. Ik kom uiteindelijk als winnaar uit de bus en als ik de onderlijn vastpak om de snoek te gaan landen begint deze met een deathroll. Deze wildebras draait de onderlijn en hoofdlijn een heel stuk om zich heen en draait tevens alles in de knoop. Ik pak de snoek onthaak deze en handel de vis af. Deze blijkt 69cm lang te zijn en hieronder het fotomomentje.
Ik zet de vis terug in het water en pak met grote vrees de lijn op. Deze probeer ik nog heel even uit de knoop te halen, maar dat is geen doen. Ik pak de schaar erbij en knoop alles opnieuw. Ik vis weer verder en na een tijdje kom ik bij een wat bredere sloot aan. Het water is hier erg helder en staat ook wat lager, maar het is wel het soort water waar zomaar mijn pr kan zwemmen.
Na wat worpen voel ik een heel klein rukje aan de lijn. Ik sla voor de zekerheid maar aan en meteen krijg ik een hoop weerstand. Er zit dus vis aan de haak en deze blijft lange tijd onder water. Uiteindelijk moet ook deze vis het opgeven en pak ik deze in de kieuwgreep. Op het moment dat ik mijn hand in de kieuw doe begint de snoek te spartelen. Mijn hand zit al te ver in de bek om terug te trekken, dus dan maar vastgrijpen. Op de een of andere manier gaat dat niet helemaal goed en klapt mijn wijsvinger dubbel. Ik kan echter niet loslaten, want aan de buitenkant van de bek van de snoek hangt een losse dreg te bungelen en als ik zomaar loslaat weet ik niet waar deze heen schiet. Even op de tanden bijten dan maar tot de vis weer gekalmeerd is. Dat duurt een paar seconden en na deze seconden heb ik even geen gevoel meer in mijn vinger. Wat zit er toch een hoop kracht in zo'n snoek.Ik onthaak de vis en het meetlint stopt bij 81cm. Snel even op de foto en weer het water in.
Ik zet de vis terug en bekijk mijn vinger even. Niks te zien zo op het eerste gezicht, dus vissen maar. Hoewel ik nog steeds een verdooft gevoel heb in mijn vingertop. Nog geen 3 worpen later zie ik een snoek vol over mijn kunstaas heen schuiven. Ik zet de haak en als de snoek voor de kant ligt zie ik deze al bloeden.Ik pak deze uit het water en het beste zou zijn om de snoek via zijn anus te onthaken zo diep zit het kunstaas. Maar, dat gaat natuurlijk niet. Vandaar dat het ook zo belangrijk is om altijd een goede kniptang bij je te hebben. Ik knip de dreggen door en haal alle afgeknipte stukken uit de bek van de snoek. Aangezien dit allemaal wat langer duurt dan het normaal onthaken van de vis meet ik deze niet op en maak ook geen foto. Deze vis was ergens in de 60cm.
Ik ben nu dus genoodzaakt om een ander stuk kunstaas aan de speld te hangen. Ik kan het ook niet doen, maar met die afgeknipte dreggen zullen de vangsten de rest van de dag dan wel tegenvallen. Aangezien ik geen zin heb om er nieuwe dreggen op te zetten, wordt het dus iets anders. Ik pak het kunstaas er bij en aangezien het bijna tijd is om aan de terugweg te beginnen moet het iets anders zijn dan op de heenweg. Ik besluit dat het iets moet zijn wat veel trilling in het water moet veroorzaken. Wat verderop zie ik weer zo'n typische polder hotspot die je gewoon niet over mag slaan. Ik loop er naartoe en bij de 2e worp klapt er een snoek op mijn kunstaas. Deze snoek maakt nog wat mooie sprongen, maar ook deze moet uiteindelijk capituleren. Ik pak de snoek uit het water en onthaak deze. Gelukkig zit deze wel normaal gehaakt en is het een peulenschil om de snoek van het kunstaas te bevrijden. Na het opmeten blijkt deze snoek 74cm lang te zijn en wil graag op de foto.
Ik maak nog even een foto van de plek waar deze snoek gevangen is, zodat de minder ervaren lezers deze ook kunnen herkennen.
Op de terugweg zie ik een teken dat het wel eens een hele strenge winter kan gaan worden. Als zelfs de eenden al bontmutsen op gaan zetten kan er wel eens een Elfstedentocht komen deze winter.
Ik vervolg mijn weg en vis weer verder. Als ik het kunstaas langs wat drijfvuil haal is er weer een flits gevolgd door de klap op het kunstaas. Deze snoek zit aan een velletje gehaakt, maar ik weet deze bij de eerste poging meteen in de kieuwgreep te pakken. Deze vis zit zo licht gehaakt dat ik deze met de hand kan onthaken. Ik meet de vis op en deze is 76cm lang.
Bij het terugzetten zie ik in mijn ogen een schim in het water. Snel werp ik het kunstaas die kant op en meteen zwemt er een andere snoek achter het kunstaas aan. Ik kan deze alleen niet zover krijgen dat deze het kunstaas aanvalt. Jammer, maar ik mag niet klagen.
Als ik na een tijd nonchalant mijn kunstaas in het water werp, krijg ik er vrijwel meteen een beuk op. Ik sla aan en merk dat dit geen kleine jongen is. Na een tijdje zie ik de vis en schat deze ergens eind 80, misschien wel begin 90cm. Na een mooi gevecht komt de snoek vlakbij de kant en duikt nog een keer onder. Als de snoek naar boven komt heeft de snoek een hele tak meegenomen. Het lijkt wel of dit de snoek nieuwe energie geeft en deze begint de meest vreemde capriolen uit te halen. Grrr, wat een takkezooi. Letterlijk en figuurlijk, want de snoek weet de haak te lossen. Ik maak nog even een foto van de tak en je ziet de stofwolken er nog omheen drijven.
Ik ben bijna bij de auto als ik het kunstaas een splitsing in werp. Dan is er vlak achter het kunstaas een dikke kolk. In een ver verleden zou ik dan als een malle mijn kunstaas binnendraaien om hem weer op dezelfde plek te krijgen, maar de ervaring leert dat je dat dus niet moet doen. Ik vis de bait in hetzelfde tempo verder en dan ineens...... BAM! De snoek heeft het kunstaas alsnog gegrepen en hangt nu aan de andere kant van de lijn. Na een korte dril pak ik deze uit het water en onthaak de vis. Het meetlint geeft 68cm aan en natuurlijk mag ook deze vis op de foto.
Hierna ben ik bijna bij de auto, maar ik heb nog heel even. Ik loop de auto dus voorbij en maak nog wat worpen. Dan is er weer een snoek die de bait volgt, maar niet wil bijten. Na een worp of 3 voel ik een tik op of tegen de bait. Ik sla aan, maar sla een gat in de lucht. Er hangt niets aan, maar de snoek laat zich nu ook niet meer zien. Ik loop naar de auto en ik kom zeker nog eens terug op deze stek.
Tot een volgend avontuur.....!!
