Ik ben namelijk transportplanner en mijn werk is vaak hectisch. Op een drukke dag krijg ik over de honderd telefoontjes, chauffeurs en/of klanten met de meest uiteenlopende zaken bij me en natuurlijk de waan van alle dag. Als transportplanner moet je vooruit kijken en afspraken maken die in de (verre) toekomst liggen, maar ook ruimte overhouden om volledig flexibel te zijn voor de last-minute klussen en veranderingen die het transport nou eenmaal met zich meebrengt. Kortom lekker hectisch en soms ook stressvol.
Mijn manier om tot rust te komen en alle werkgerelateerde zaken uit mijn hoofd te krijgen is dus vissen. Ik zag laatst een mooi stuk hierover geschreven en heb contact opgenomen met de schrijver en heb toestemming gekregen om zijn verhaal hieronder neer te zetten. Onderstaande tekst is geschreven door Michel v/d Lande en sluit perfect aan waarom ik nou voor deze hobby heb gekozen!
______________________________________________________________________________________________
Het mooie van vissen
Vissers zijn aparte mensen. Ze hebben de reputatie op te scheppen over hun vangsten en nogal te kunnen overdrijven. En wie is er nu zo gek om uren naar een dobbertje te gaan zitten staren of in regen of kou op een dijk of krib te kleumen zonder enige redelijke kans op een vis. Die je vervolgens toch niet meeneemt, maar na zoveel pijn en moeite weer terugzet in die oneindige rivier.
Ik begrijp dat mensen mij soms voor gek verklaren. Ik geef het toe: ik ben gek... op vissen. Maar wat is er nu zo mooi aan vissen?
Het Mysterie
Op eeuwenoude zeekaarten staan monsters afgebeeld. Walvissen met enorme allesverslindende kaken.
Octopussen zo groot dat ze een houten tweemaster in hun machtige armen verpulveren. Om vervolgens het gekraakte gevaarte met man en muis mee te trekken, de onpeilbare diepte in...
Dit is natuurlijk wat overdreven, maar het idee dat er vreemd uitziende wezens onder water wonen is niet zo vreemd. Wat onder water leeft is voor ons niet zo zichtbaar. Onze fantasie geeft ons de ruimte om te dromen over wat daar huist. En af en toe vang je ook iets bijzonders. Dat hoeft niet altijd een vis te zijn, al is dat wel je doel. Soms vang je iets wat je niet had verwacht. Een brasem op kunstaas bijvoorbeeld. Of een krab op een dood aasvisje...
In rivieren weet je al helemaal niet wat er langs zwemt; het kan zomaar een zalm of een steur zijn die zo dadelijk jouw aas neemt. En er zitten wel degelijk ook echte 'monsters'. Welke visser heeft er nooit gedroomd over een snoek van 1m30. Hoe aanstekelijk is het visverslag van de vangst van een meerval van 2m18. De kans dat je zo'n 'monster' vangt is natuurlijk erg klein. Maar die kans is wel altijd aanwezig en dat mysterie blijft. En dat werkt verslavend!
De Spanning...
Tussen de waterplanten 'staat' een snoek in het water. De langgerekte vis beweegt haar vinnen subtiel in het zacht stromende water. Overal om haar heen zwemmen visjes van een paar centimeter lang. De zon glinstert in het water.
Ik gooi mijn plugje iets verderop en draai langzaam de lijn binnen. Met kleine tikjes beweeg ik het aasje zo dat het net een echt visje lijkt. Als het aasje dicht bij de snoek komt voel ik dat mijn hart harder bonst. Nog een klein stukje. De snoek komt langzaam in beweging en zwemt heel traag in de richting van het nepvisje...
Niet altijd is het zo zichtbaar. Soms voel je een tikje in de diepte van het troebele water en weet je zeker dat het 'vis' was. Nog een keer gooi je in. Als je langs dezelfde plek vist stijgt de spanning weer. Keer op keer probeer je het opnieuw. En telkens is er de spanning.
...en sensatie
Met een enorme ruk knalt er iets op mijn spinnertje. Voor ik kans krijg om te reageren staat mijn hengel al krom. De vis zwemt als een razende de rivier op en neemt een paar meter lijn. Als de kracht afneemt trek ik de hengel naar mij toe en draai een paar meter lijn op mijn molentje. Nu zwemt de vis opzij van mij weg. De vis trekt de hengel nog steeds krom; verbazend sterk voor deze roofblei met een lengte die ik schat op niet meer dan 40cm. Na een tijdje komt het voor de kant en ik buk om de vis uit het water te pakken. Het zwiept wild met zijn staart en ik krijg behoorlijk wat water over mij heen. Voor de laatste keer giert de slip van mijn molentje. Even later bekijk ik het gestroomlijnde zilveren lichaam met de spitse vinnen.
Het avontuur
Op Google earth zie ik een veelbelovend viswater. Het ligt verscholen tussen een bos en wat landerijen. Er zijn geen doorgaande wegen in de buurt. Daar is vast niet veel gevist. Dat kan betekenen dat er veel mooie vissen te vangen zijn.
Telkens weer vind ik dit soort verborgen en aanlokkelijke watertjes. In de praktijk blijkt het een ongewis avontuur. En zelden lukt het vervolgens ook om er te vissen. Eerst een parkeerplek zien te vinden in de buurt. Dan eindeloos struinen door struwelen om aan de oever te komen. Net te brede slootjes en hinderlijk onkruid als brandnetels en braamstruiken(!) versperren telkens de weg. Als het eindelijk lukt is het vervolgens zoeken naar een open plek tussen het riet en de bomen. En dan blijkt het water vol te liggen met lelies en andere waterplanten. Aan de overkant is nog een plekje vrij, maar hoe kom ik daar nu in vredesnaam weer?
Ik zucht en geef het op. Dan maar die wetering waar ik onderweg langsreed.
De andere kant
Er zit ook een keerzijde aan het vissen.
- Als je op een krib staat te 'blanken' bijvoorbeeld en aan de overzijde lopen twee sportvissers die het ene kasteel (grote snoekbaars) na de andere baksteen (grote baars) uit het water trekken.
- Of wanneer je je evenwicht verliest op een natte, met groen wier overgroeide en dus spekglad basaltblok. En daarbij op je nieuwe hengeltop gaat staan.
- Wanneer je een flinke snoek achter een kieuw grijpt wil dat beest weleens met zijn kop schudden. Als je dan vol in een dregpunt grijpt zodat je hand zit verankerd aan de snoek en aas (met lijn en hengel).
- Je nieuwste kunstaasje van 15,- zien verdwijnen in een hoge boom of onbereikbare rietkraag.
- Het opvissen van een halfvergane verzopen kat, een volgezogen incontinentieluier of AH tas met ondefinieerbare stinkende smurrie.
Pracht
Het is een taaie dag. Vorige week ging het hier zo goed, maar ik heb geen idee waar de vis is gebleven. Ik heb in drie uur nog niets gevangen, maar ben toch intens gelukkig. Want zo net vloog er een ijsvogeltje voorbij. En aan de overkant zwemt een fuut met een paar jongen op haar rug. Prachtig gekleurde libelles vliegen telkens om mij heen. Ik vang vandaag misschien niets, maar ik geniet volop.
Opeens voel ik een tikje op mijn hengel. Even is het stil, maar daarna buigt de hengeltop een beetje en
voel ik dat er een visje aan de lijn zit. Het schudt, bonkt en het klopt wat en ik kan het eenvoudig binnendraaien. Het is waarschijnlijk een moedig baarsje.
Ik zie nu dat het inderdaad een baarsje is. Nauwelijks groter dan het lepeltje waar hij zo nodig in moest happen. Even later houd ik het prachtige visje vast en bekijk hoe mooi dit kleine wezentje is. Het heeft een prachtige stekelkam op de rug en felrode vinnen. Op het groengrijze lichaam met een vleugje oranje lopen een paar verticale donkere strepen. Het bekje gaat langzaam open en dicht en de puntige kieuwen bewegen een beetje op en neer. Voorzichtig maak ik het haakje los en nog een paar tellen bekijk ik dit prachtige visje. Dan zet ik het voorzichtig terug in zijn natuurlijke habitat. 'Kom maar terug als je groot bent' fluister ik hem na.
Rust
Het is een zwoele avond. De laatste boten zijn van het water en de badgasten zijn naar huis. In de verte klinkt heel zacht de muziek van het terras van een restaurant. Af en toe hoor je de gasten lachen. De zon staat even boven de bomen aan de overkant van het meertje. Ik sta met blote voeten in het water dat heerlijk zacht en warm aanvoelt. Ik ga nog niet haar huis, nog lange niet...
Wat een genot om hier te zijn.
Dit is nou vissen. Dit is waar ik van hou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten